Herkomst
- Iris Natuur
- May 10, 2021
- 1 min read

Achter de hoge muren van mijn kalmte, het handwerk van mijn innerlijk. Overblijfselen van mijn herkomst. Met lege ogen kijk ik om mij heen. Vlak, niet begrijpend.
Ik zie mijzelf als verloren in de spiegel.
Ik bleef maar in de spiegel kijken.
Ik zie een allang gelopen koers.
De anderen ook.
Geen ouders, ik was zelf de ouder voor de ouders. Ik heb mijzelf dat aangeleerd. Al die jaren, verscheurd. Ik had ook eerst mijn ratio nodig om het verleden te plaatsen. Verliezen die ik niet onder woorden kon brengen. En zo ben ik gegroeid. Confronterend. Soms komt het terug en voel ik mij verlaten. Maar het is anders aan het worden. Ondanks de uitgestrektheid, verdwijn ik er niet in. Waarom komt die oude pijn terug? En wat heeft de pijn mij nog te vertellen? Als geheel en door de afzonderlijke delen heen, alle basislagen komen aan bod. Diep resonerend, broos. Ik ben aan het wennen aan de verandering van mijn gewaarwordingen. Het is om afscheid te nemen.
Glasscherven, gebroken, maar zie jij de glinstering?
Comentarios